اختلالات خلقی

خلق مي‌تواند طبيعي، بالا يا پايين باشد.
كساني كه خلق بالا دارند (ماني)، حالت انبساط خاطر، پرش افكار، كاهش خواب، افزايش احترام به نفس و افكار بزرگ منشانه نشان مي‌دهند. افرادي كه خلق پايين دارند (افسردگي)، با كاهش انرژي و علاقه، احساس گناه، اشكال در تمركز، بي‌اشتهايي و افكار مرگ و خودكشي مشخص هستند.
رايج‌ترين اختلال روانی اختلال افسردگي اساسي (MDD) است. شيوع آن در زنان 25 درصد و در مردان 12-5 درصد ذكر شده است. دو علامت دروازه‌اي درMDD: 1- خلق افسرده، 2- فقدان يا از دست دادن علاقه يا لذت. بايد توجه داشت‏، علايم نبايد ناشي از مصرف دارو يا هذيان و توهم باشد. ساير علايم براي تشخيص‌گذاري شامل كاهش يا افزايش قابل ملاحظه وزن‏، كاهش يا افزايش اشتها‏، بي‌خوابي يا پرخوابي، تحريک يا كندي رواني – حركتي، خستگي و فقدان انرژي، احساس گناه و بي‌ارزشي، كاهش تمركز، افكار خودكشي، بلاتصميمي و كاهش توانايي تفكر است.
تيپ افسرده
سرخوردگي در رسيدن به اهداف
درون‌فكني بزرگ‌ترين مكانيسم دفاعي افسردگي است.
دو مكانيسم عمده‌اي كه بک عنوان مي‌كند: 1- خطاهاي شناختي نسبت به خود، جهان اطراف و ديگران
MDD متشكل از يک يا چند اپيزود افسردگي اساسي است. بدون تاريخچه‌ي مانيک، هيپوماني يا mixed.